Dzieci w wieku od 2,5 do 6 lat uczą się od siebie nawzajem na wzór naturalnego samowychowania istniejącego pomiędzy rodzeństwem. Zasadę tę sama Maria Montessori uzasadniała następująco:

Brak podziału na grupy wiekowe wynika również z innej bardzo ważnej zasady metody Montessori – w centrum uwagi zawsze jest dziecko, a nie nauczyciel, bowiem dzieci najlepiej i najwięcej uczą się od siebie nawzajem.

Jeśli więc dziecko czegoś szuka, to najpierw zapyta starszego kolegę, a nie nauczyciela. Tym samym starsze dzieci stają się „ekspertami”, w naturalny sposób służą pomocą młodszym i odczuwają z tego powodu satysfakcję. Z kolei młodsze dzieci zyskują wzory do naśladowania, łatwiej przezwyciężają nieśmiałość i chętniej uczą się od niewiele starszych kolegów. Oczywiście nad tym wszystkim czuwa nauczyciel, który jednak stara się nadmiernie nie ingerować w to naturalne środowisko. Ma za zadanie pomagać, ale nie przeszkadzać.

Wprowadziliśmy jednak zasadę, że w godzinach największego nasilenia aktywności dzieci (realizacja nowej podstawy programowej), pracujemy w dwóch grupach wiekowych.